Η Μαιευτική παράλυση αφορά την παράλυση του θωρακικού και των αυχενικών νεύρων (Α5- Θ1) που αποτελούν το βραχιόνιο πλέγμα. Η βλάβη αυτή συνήθως προκαλείται στα νεογέννητα κατά την διάρκεια ενός εργώδη και δύσκολου τοκετού. Συγκεκριμένα, αν ο αυχένας του παιδιού δέχεται υπερβολική διάταση (ενσφήνωση ώμων στην λεκάνη της επιτόκου, βίαιος χειρισμός μαιευτήρα, μηχανικά υποβοηθούμενος τοκετός, υπερβολική έκταση άνω άκρων κατά την ισχιακή προβολή του βρέφους), μπορεί να επέλθει υπερδιάταση και τραυματισμός των βραχιονίων νεύρων.
Σε ο,τι αφορά τη συχνότητα εμφάνισης, παρατηρούνται 1 με 3 παιδιά που πάσχουν από μαιευτική παράλυση στα 1000 ζώντα παιδιά.
Τα συμπτώματα γενικά διαφέρουν ανάλογα με το μέγεθος της ζημιάς. Σε περίπτωση που έχει υπάρξει απλώς μια υπερδιάταση η αισθητικότητα και η κινητικότητα του χεριού επανέρχονται σε 6-12 μήνες χωρίς να υπάρξουν μόνιμες βλάβες. Σε περίπτωση, όμως, που έχει υπάρξει ρήξη οι βλάβες είναι σοβαρότερες.
Η ταξινόμηση της βλάβης έχει ως εξής:
- Νευραπραξία (παραδοχή απώλεια λειτουργίας)
- Αξονότμηση (εκφύλιση νερού χωρίς λύση στην συνέχεια του)
- Νευρότμηση (πλήρης διακοπή στη συνέχεια του νεύρου)
Η Φυσικοθεραπεία είναι πολύ σημαντική στην αποκατάσταση και έχει ως στόχο:
- Να προλάβει συγκάμψεις, ατροφίες και εξαρθρήματα
- Στην διατήρηση ή και την αύξηση της τροχιάς του εύρους της αρθρώσης
- Στη λειτουργική χρήση του χεριού
Η Φυσικοθεραπεία μπορεί να ξεκινήσει από πολύ νεαρή ηλικία (στις 2-4 εβδομάδες ζωής) ενώ το θεραπευτικό πλάνο προσαρμόζεται ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και περιλαμβάνει κινησιοθεραπεία, ασκήσεις ενδυνάμωσης ακόμη και εξαναγκαστική χρήση του πάσχοντος άνω άκρου (CIMT).
Ένδειξη για χειρουργική αντιμετώπιση αποτελεί αν δεν έχει συμβεί αυτόματη ανάρρωση στη λειτουργία του χεριού και κυρίως στην κάμψη του αγκώνα ως τους 3 πρώτους μήνες ζωής.
